Λευκωσία

Ζω σε μια πόλη κομμένη στα δύο

στη μέση μια ζώνη νεκρή από παλιά

μαγνητισμένο το βλέμμα χαζεύω

την άγρια θέα να μου μαρτυρά

κτίρια άδεια σιωπή στοιχειωμένη

η φύση τους τοίχους με βία τρυπά

σκοτάδι απλωμένο τα πάντα έχει πνίξει

ούτε ο χρόνος εκεί δεν κυλά

ρολόι σπασμένο σκουριά στα γρανάζια

δυο δείκτες που δεν ξανασμίξανε πια

χρόνια τριάντα από τότε περάσαν

που έζησε κάποιος σ' αυτά τα στενά

περαστικός θα 'ρθει η ώρα να φύγω

να νιώσω πως τίποτα δεν με κρατά

σκοποί, νεκρή ζώνη τα ίδια θα μείνουν

ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΟΥΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ...